مبانی نظری فرزندپروری و اختلال کودکان
فصل دوم
مروری بر تحقیقات پیشین
1 - 2 - مقدمه
این فصل از پژوهش به تحقیقات و مطالعات گذشته در مورد عوامل موثر بر اضطراب کودک اختصاص دارد . این فصل شامل دو قسمت می باشد در بخش اول به صورت کلی عوامل خانوادگی موثر بر اضطراب کودک که مورد پژوهش قرار گرفته اند ، مرور می شود عواملی از قبیل ژنتیک ، دلبستگی ، روابط زناشویی ، رفتار های فرزند پروری ، سبک های فرزند پروری و عقاید و شناخت والدین و در قسمت بعد به شکل اختصاصی تر به مولفه سبک های تفکر نگرش های فرزند پروری پرداخته می شود .
2 - 2 - بخش اول : عامل های خانوادگی
1 - 2 - 2 - وراثت و ژنتیک
اولین مکانیسمی که می تواند همپوشی بین اختلالات اضطرابی والدین و کودک را توضیح دهد انتقال ژنتیکی است . مطالعات ژنتیکی رفتار تخمین زده اند که بیش از پنجاه درصد از آمادگی و استعداد اضطراب ( مثل حساسیت برای اضطراب ، بازداری رفتاری ، ترس از ارزیابی منفی ) ارثی است و از والدین به کودکان منتقل می شود ( استاین ، جنگ ، لیویسلی ، 2002 ). در مقایسه با زمینه و استعداد اضطراب ، سهم ژنتیک برای اختلالات خاص اضطرابی کمتر از 30 درصد گزارش شده است ( کندلر ، نیئل ، کسلر ، هیز ، ایوس ، 1992 ) . هم مطالعات خانوادگی و هم مطالعات بر روی دو قلوها سهم مشخصی از نقش ژنتیک در اختلالات اضطرابی کودکان نشان داده اند . اختلالات اضطرابی در کودکانی که والدین آنها دارای اختلالات اضطرابی یا اختلالات اضطرابی همراه با افسردگی ( بیدل و تورنر ، 1997به نقل از مانیاسیس ، هادسون ، وئب ، آلبانو ، 2004 )، اضطراب اجتماعی ( مانچینی ، 1996 ، به نقل از مانیاسیس ، هادسون ، وئب ، آلبانو ، 2004 )، ترس از فضاهای باز ( کاپس ، سیگمن ، سینا ، هنکر ، و والن ، 1996 به نقل از مانیاسیس ، هادسون ، وئب ، آلبانو ، 2004 ) بودند گزارش شده است . چندین مطالعه بر روی دو قلوها ( به عنوان مثال تاپر و مک گافین ، 1995 به نقل از مانیاسیس ، هادسون ، وئب ، آلبانو ،) نقش ژنتیک را در اختلالات و نشان های اضطرابی کودکان نشان داده اند .
1 - 1 - 2 - 2 - بازداری رفتاری
یکی ازعامل های سرشتی که در رابطه با اضطراب کودکی زیاد مورد آزمایش قرار گرفته است ، صفتی بنام بازداری رفتاری است . بازداری رفتاری جنبه ای از خلق و خو است که در آزمایشگاه قابل اندازه گیری است که با تمایل محدود به کاوش و شناسایی و همین طور دوری از چیزهای جدید و تازه مشخص می شود ( کاگن ، رزنیک ، گیبونز ، 1988 به نقل از مانیاسیس ، هادسون ، وئب ، آلبانو ، 2004 )
وجود مداوم این ویژگی
